Críticas de novelas

Leer citas de Marina Mayoral

O anxo de Eva

"A mestría de Marina Mayoral "
Xosé Luis Franco Grande - La Voz de Galicia
3 agosto, 2013

Vexo nesta densa, ben tra-ballada e mellor artellada novela de Marina Mayoral unha especial capacidade para salientar o que poderiamos chamar o carácter ilusorio da realidade, como esta pode pasar da realidade inmediata aos eidos da ilusión, e á inversa. Téñense sinalado dous exemplos para-digmárticos ao respecto: a bacía do barbeiro convertido por D. Quixote en elmo de Mambrino e a dualidade Coroa de Espiñas-Camisa de dormir da meretriz de A Reliquia.

Non sei se a novela de Marina pode terse como parte desa tra-dición ibérica. Pero si, para min, que é un exemplo de eficacia expresiva a súa rara mestría para presentarnos un personaxe como Eva, o principal da novela, nun permanente estar fóra da reali-dade (ou mellor sería dicir, que está construíndo permanente-mente a súa realidade de soños e fantasías) e logo, ese mesmo persoaxe, se comporte na vida real como calquera outro dos máis «realistas» (conversas de Eva coa súa avoa, por exemplo). E a naturalidade —como na da vida mesma— con que coexisten uns e outros personaxes

Mentres Eva constrúe o seu mundo de fantasías —esa é a súa realidade—, os demais per-sonaxes, moi ben definidos, cada un á súa maneira, viven apegados ás miserias e servidumes das súas realidades cotiáns: unha nai de Eva torpe e nunca oportuna, un pai que esvara polas cousas, unha avoa moi segura e de moi forte personalidade, entre outros. E entre eles móvese Eva, pasando con facilidade das súas fantasías á realidade inmediata.

Ao meu ver, é moi sinalado mérito manexar con tanta mes-tría planos ou realidades tan distintas que poderían semellar contradictorias. Pero non o son: cada un dos peersonaxes máis «realista» tivo tamén as súas fan-tasías, e aínda tolerías, que tamén nos suxiren por outros camiños o carácter ilusorio da realidade. Despois de todo, os soños son tamén unha realidade como outra calquera.

Sen dúbida que os lectores de Marina Mayoral van agradecer esta nova novela, a súa prosa clara e suxerente, o seu sostido ritmo narrativo, a súa ben admi-nistrada ambigüidade, unhas das súas obras de máis «tirón», que dende o inicio máis se apodera do lector. Unha experiencia que se agradece.

• Descargar archivo en pdf